Blog

Στη χώρα της ομαλής

Πήγαμε με μεγάλες ελπίδες σε μια μικρή χώρα: των αδελφών μας από την Μολδαβία. Και βρήκαμε εκεί μία ρουμανική ατμόσφαιρα παραμυθιού: ένα μικρό σπίτι, αλλά μια μεγάλη καρδιά.

Μας περίμεναν με την ίδια περιέργεια κάθος τη δική μας: για να δούμε τι μπορούμε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Βρήκαμε όμορφα παιδιά και μια αυστηρή εκπαίδευση, ανθρώπινοι εκπαιδευτικούς, ένα παραδοσιακό επαγγελματισμό και πολλά άλλα θέματα που εμείς μπορεί να έχουμε ξεχάσει, αλλά εξακολουθούν να τους κρατήσει, και γι’ αυτό  θαύμασα προσωπικά περισσότερο.

Την αρχή δεν ήταν πολύ κοινώνικοι αλλά σιγά σιγά όλα τα σύνορα λιώσαν γιατί πήγαμε στον ίδιο προορισμό: την ένωση. «Για τους καλούς άνθρωπους βρισκέται πάντα θέση» μας είπε η κ. Μαρία, μια από τους δασκάλους από το Νηπιαγωγείο «Alunelul».

Ίσως οι αδελφοί μας από την Μολδαβία, έχουν λιγότερο, αλλά αυτό το «λιγότερο» κάνουν περισσότερα. Δεν αποδέχονται συμβιβασμό μοντερνισμού βολικό, αλλά παραπλανητική, διότι εξακολουθουν να βρίσκονται στη φυσικότητα. ‘Ισως  έχουν πολλά πράγματα να μας θυμιζούν για την ιστορία μας , αυτοί μικρότεροι αδελφοί μας, αλλά με τόση χαρακτήρα.

Και από την χώρα με τα παραδοσιακά θαύματα επιστρέψαμε με την επιθυμία να γυρίσω την πρώτη ευκαιρία, όπου φυσικότητα εξακολουθεί να επιβιώνει …

Mihaela Bulai, Συντονιστής ομάδας «Piticot»

Μετάφραση : Anca Elena Aftode