Blog

«Όποιος δεν ήταν πεινασμένος δεν θα καταλάβει ποτέ έναν πεινασμένο άνθρωπο»

Μεταξύ 26 Απριλίου και 1 Μαΐου 2016, μέλη της Ανθρωπιστικής Οργάνωσης “Hilfe für Osteuropa Todtnau – Seelscheid e.V” από τη Γερμανία επισκέφθηκαν τη Ρουμανία. Η αντιπροσωπεία απαρτίζεται από οκτώ άτομα, δηλαδή την κ. Ursula Honeck – πρώτο πρόεδρο, Gunther Köllner – γραμματέα, Markus Albrecht – μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο, Joseph Schneider – μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο, Susi Braunsberger – μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο, Norbert Wisssler – μέλος της HfO, Michaela Faller – μέλος του διοικητικού συμβουλίου, Marlene Stepp – σύντροφος μεταφοράς, πιθανό μέλος του HfO.

Η Οργάνωση «Hilfe für Osteuropa Todtnau – Seelscheid eV» στη Γερμανία, αναπτύσσει κοινωνικές-φιλανθρωπικές δραστηρίοτητες στη Ρουμανία για πάνω από 25 χρόνια και διατηρεί επί του παρόντος, σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Μαζί για την Κοινωνική Αλληλεγγύη», 54 άτομα που πέρνουν υποτροφία από μειονεκτικά περιβάλλοντα, που λαμβάνουν μηνιαίο ενοίκιο.

Μια εβδομάδα καλά σχεδιασμένη, η αντιπροσωπεία της Γερμανίας έχει καταφέρει να συνδυάσει την δουλειά με τη διασκέδαση. Έδωσε δωρεές, επισκέφθηκε τις οικογένειες που λαμβάνουν οικονομική και υλική βοήθεια, αλλά επίσης είχε χρόνο για να επισκεφθεί το μοναστήρι της Μολδαβίας, μία εκδρομή που προσφέρονται από το Ίδρυμα «Μαζί για την Κοινωνική Αλληλεγγύη» με τη φροντίδα του πατέρα Petru Munteanu, οποιος είναι ο διευθυντής αυτού.

Έτσι, την Πέμπτη 27 Μαΐου του 2016, η αντιπροσωπεία συνοδευόμενη από την κ. Augusta  Jumanca, πρόεδρος της Ανθρωπιστικής Οργάνωσης «Ursula Honeck» από την Piatra Neamt, ο κ. Dan Matzner, πρόεδρος του Δημοκρατικού Φόρουμ των Γερμανών από την Piatra Neamt και μερικές εθελοντές του ιδρύματος, προχώρησαν σε ένα ταξίδι στα ρουμάνικα εδάφη, με τον τελικό προορισμό Μολδαβίτσα. Εδώ συνάντησαν  τη μητέρα Τατιάνα, η οποία μιλάει πολύ καλα γερμανικά, και παρουσιάσε το μοναστήρι και την ιστορία του σε λίγες προτάσεις :

Η πρώτη πέτρινη εκκλησία της Μόνης Moldoviţa ήταν χτισμένο το 15^ο  αιώνα από τον άρχοντα Αλέξανδρο ο Καλός . Στα αρχή του 16^ου  αιώνα, η εκκλησία έσβισε. Οι ρουκέτες αυτοί βλέπονται και σήμερα. Ο άρχοντας  Petru Rareș έχει χτιστεί σε άλλο χώρο, το έτος 1532, νέο ναό αφιέρομένο της  γιορτής «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», το οποίο περιβάλλεται από μεγάλες πόρτες και πύλες άμυνας. Η εκκλησία είναι κτισμένη σε ένα τρεχούμενο σχέδιο: κάτω από την οροφή, η εκκλησία περιβάλλεται από μια σειρά εκκλησιών. Τα παράθυρα και οι πόρτες διατηρούν τα γκάντσια. Η οροφή σχηματίζεται σε δύο βάσεις. Ο τοίχος του πύργου είναι διακοσμημένο με φινίρισμα και εξωτερικό με περίβλημα. Για την ακτή, η εκκλησία έχει μια ανοιχτή πόρτα που στηρίζεται σε τέσσερις πύργους», ξεκίνησε να ιστόρησει η μοναχή Tatiana προς τους ταξιδίωτες.

Η κούραση δεν εμφανίστηκε στα πρόσωπα των επισκέπτων, επείδη ήταν γεμάτοι θετικής  ενέργειας  και ενθουσιώδης για όλα όσα είδαν και στις βαλίτζες αποκτήσαν και την ομορφιά των θέσεων που επισκέφθηκαν. Με πολλά χαμόγελα, επέστρεψαν στο Κέντρο Κοινωνικών Υπηρεσιών «Popasul Iubirii Milostive» για να απολαύσουν την γεύση από τα  πιάτα ετοιμάστηκαν από τις μαγείρησσες του κέντρου. Η κοινωνικός λειτουργός του Ιδρύματος, η Agafia Roșu, παρουσίασε όλα τα προγράμματα  που διοργανώθηκαν από το Ίρδυμα «Μαζί για την Κοινώνικη Αλληλεγγύη», μερικά από αυτά υποστήριζονται με την υποστήριξη Οργάνοσης από την Γερμανία.

«Απολαμβάνουμε την επίσκεψη των εκπροσώπων της οργάνωσης από τη Γερμανία και ευχαριστούμε για την ακτίνα φωτός που καταφέρνουν να την φέρουν στην ψυχή των δικαιούχων μας, γιατί μέσα από αυτό τον θεσμό κατάφερουμε να εκπληρώσουμε μερικά όνειρα. Μπορούμε να αναφέρουμε ότι με την υποστήριξη του Ανθρωπιστική Οργάνωση «Hilfe für Osteuropa Todtnau – Seelscheid E.V.» από τη Γερμανία, το ίδρυμά μας με την ενορία «Άγιοι Αρχάγγελοι» από το Savinesti διευθύνει πολλές κοινωνικές – φιλανθρωπίκες εκστρατείες . Κατ ‘αρχάς, η εκστρατεία «Το Φως του Χριστού φωτίζει σε όλους», η οποία είχε ως στόχο την παροχή υλικής υποστήριξης και πνευματική υποστήριξη κατά τη διάρκεια του Πάσχα σε ένα μεγαλύτερο αριθμό ευάλωτων ατόμων, θεσμοποιημένοι ή που ανήκουν σε μειονεκτούσες κοινότητες.», δήλωσε η Agafia Roșu.

Και το Σάββατο, 30 Απριλίου 2016, ήταν αφιερωμένο στις επισκέψεις. Αυτή τη φορά, η γερμανική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τις δικαιούχους οικογένειες και τους ανθρώπους που έχουν υποτροφία που υποστηρίχθηκαν από την HfO από το Săvineşti. Εντυπωσιασμένοι με δάκρυα στα μάτια από την κατάσταση μερικών οικογενείων από το Săvineșt  τα μέλη της αντιπροσωπείας  κατέστησε σαφές ότι είναι απαραίτητο να ευχαριστήσουν του πατέρα Petru Munteanu για όλα που τα κάνει για αυτή την κοινώτητα.

«Δεν είχα την ευκαιρία μέχρι τώρα να σας ευχαριστήσω για ό, τι κάνατε για μας, για τις προσκλήσεις  σας, για ό, τι κάνετε για άτομα που έρχονται από τα μειθονεκτηκά περιβάλλοντα. Αυτή τη φορά ήρθα με δύο νέα μέλη στον οργανισμό μας που ήταν πολύ εντυπωσιασμένοι όταν εμάθαν τι κάνετε εδώ, ήταν εντελώς ευχαριστημένοι. Έχετε όλοι την εκτίμησή μας, γνωρίζω την κατάσταση των οικογενειών από το  Savinesti εδώ και  πολλά χρόνια, ξέρω πόσο τις υποστηρίζετε και  τους βοηθήσετε και σήμερα, έκανα ένα ταξίδι σε διάφορα άτομα που έχουν υποτροφία και στις οικογένειες που έχουν ανάγκη και ήμουν εντυπωσιασμένη από τις δυσκολίες που τις  έχουν και πόσο χρειάζονται τη βοήθειά σας. Θέλουμε να συνεχίσουμε αυτό το έργο, εκτιμούμε ό, τι κάνετε και να  έχετε τη δύναμη να τους βοηθήσετε περαιτέρω», δήλωσε η κ. Ursula Honeck.

Με τη σειρά του, ο πατέρας Petru Munteanu είπε με λίγα λόγια ποιος τον καθόρισε και τον ενθάρρυνε να ξεκινήσει αυτό το κοινωνικό-φιλανθρωπικό πρόγραμμα:

«Έρχομαι από μια οικογένεια πέντε παιδιών (τρία αγόρια και δύο κορίτσια). Ο πατέρας μου παρέμεινε ένας ορφανός πατέρας στην ηλικία 8 χρονών και από την μητέρα του όταν ήταν 12 χρονών, μια μητέρα που πέθανε στο νοσοκομείο του Roznov. Ο πατέρας μου δεν επετράπη να εισέλθει στο μεταδοτικό ινστιτούτο ασθενειών όπου η μητέρα του νοσηλεύτηκε και αυτός (όπως μου είπε) ανέβηκε σε ένα άρρωστος  για να την δει στο παράθυρο του σαλονιού που βρισκόταν στην αυλή. Ήταν ένας πολύ πιστός άνθρωπος. Όταν ονομάστηκα ιερέας στο Săvinești, μου είπε: «Εσύ ονομάστηκες εδώ ιερέας, αλλά για τα ορφανά παιδιά, για τα παιδιά που βασανίζονται από το πεπρομένο τι θα κάνεις;» Και τον κάλεσα εδώ στο Κοινωνικό-Εκπαιδευτικό Κέντρο «Popasul Iubirii Milostive» και του παρουσίασα τα παιδιά που βοηθούνται από το κέντρο.

Όλες οι δραστηριότητες που πραγματοποιούμε συνδέονται με τις αναμνήσεις μας και τους θαυμάσιους ανθρώπους που συναντήσαμε και σηματοδότησαν τη ζωή μας.

Σας ευχαριστώ που συμμετείχατε στα κοινωνικά μας προγράμματα και είμαι ευγνώμονος στους γονείς μου, που με βοήθησαν με το παράδειγμα τους να αναπτύξω τέτοιες δραστηριότητες.

Όποιος δεν ήταν πεινασμένος δεν θα καταλάβει ποτέ έναν πεινασμένο άνθρωπο αυτός που δεν ήταν άρρωστος δεν θα καταλάβει έναν άρρωστο άνθρωπο, αυτός που δεν ήταν μόνος και εγκαταλελειμένος, δεν θα καταλάβει ένας εγκαταλελειμένος στις βαρύτερες ανησυχίες της ζωής του . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιδιώκουμε να βοηθήσουμε, δεν γνωρίζουμε πόσο καλά πετυχαίνουμε, διότι είχαμε επίσης τις δυσκολίες  μας στη ζωή, κατανοώντας τις δυσκολίες  προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε και τους άλλους.», δήλωσε ο πατέρας Petru Munteanu.

Στις γραμμές από παρακάτω θα σας παρουσιάσω μερικές μαρτυρίες από τα μέλη της αντιπροσωπείας Ανθρωπιστική Οργάνωση «Hilfe für Osteuropa Todtnau – Seelscheid E.V.» Γερμανία:

«Είμαι για πρώτη φορά στη Ρουμανία και εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από τη φιλοξενία και την ομορφιά του τοπίου της χώρας. Ήρθα σε επαφή με το HfO εδώ και πολλά χρόνια, μαζί με τον σύζυγό μου και θέλαμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους, να τους δώσουμε κάτι καινούργιο, γιατί πάμε καλά και ένιωσα ότι θα πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά. Αλλά, ταυτόχρονα, δεν θέλαμε τα πράγματα ή τα χρήματα να δωροδοτούνται για να φτάσουν σε τρόπους που δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλαμε, να εξαφανιστούν σε σκοτεινά κανάλια. Ο σύζυγός μου έμαθε για την οργάνωση πού η διεύθυντης  είναι η σύζυγό του γιατρού Thomas, που είναι ο γιατρός  της οικογένειας του συζύγου μου, και τότε ήξερα ότι αυτή η οργάνωση είναι ότι και εμείς ψάξαμε, είναι πραγματικά ο καλός τρόπος βοήθειας για τους απόρους.

Είχαμε και την ευκαιρία να δωρίσουν μία μηνιαίο υποτροφία σε ένα κορίτσι, η οποία τώρα είναι φοιτητρία, Alexandra, και αν υπάρχουν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ μας, η επικοινωνία με την οικογένειά μας ήταν πολύ κοντά. Σε κάθε μεταφορά στείλαμε πακέτα και λαβάμε ευγνώμονες επιστολές και φωτογραφίες από τη Ρουμανία. Ήταν σαν μέλος της οικογένειάς μας και μιλούσαμε συχνά για αυτην στο σπίτι μας . Μία φορά, μαζί με μια φίλη η οποία πήρε επισής υποτρφία, μας επισκέφτηκαν, ήταν ένα πραγματικό γεγονός που μας εμπλούτισε πνευματικά.

Αυτές τις μέρες επισκέφθηκα τη Μονή Moldoviţa , όπου εντυπωσιάστηκα πολύ με αυτό που είδα και ιδιαίτερα με την παρουσία της μοναχής Tatiana. Είχα την εντύπωση ότι ο πατέρας μου, ο οποίος πέθανε πριν λίγο, πάντα θα μείνει κοντά μου, είναι εδώ μαζί μου τον άνεμο. Δεν μπορώ να πω περισσότερα τώρα, έμαθα πολλά και πρέπει να τα πάρω στην ψυχή μου και στις σκέψεις μου.

 Η οικογένειά μου αποτελείται από εμένα και τον σύζυγό μου και τα δύο παιδιά, υιοθετημένα παιδιά, γιατί δεν ήταν προικισμένος με τα δικά μας παιδιά,  Josua ,οποίος είναι τώρα 9 χρονών και  τον έχουμε σε μας εδώ και 8 χρόνια και ένα κορίτσι 3^ων  χρονών, που έχει 1 χρόνο από τότε που είναι μαζί μας. Μαζί  μας, μένει και η μητέρα μου και μας βοηθάει και είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Ήμουν πολύ εντυπωσιασμένη από τον μεγάλο χάσμα μεταξύ των απόρων και αυτοί που είναι υπερβολικά πλούσιοι, είδα πώς οι άνθρωποι που ζουν σε χωριά που βρίσκονται σε δύσκολες κατάστασεις και δεν έχουν θέσεις εργασίας. Φυσικά, επειδή σήμερα δεν υπάρχουν βιομηχανία έχει το πλεονέκτημα ότι είναι καθαρό και αμόλυντα ζωή και ελπίζω ότι ο κράτος δεν θα  κάνει τα λάθη που τα κάναμε εμείς με την μαζική και τοξική εκβιομηχάνιση. Πρέπει να βρεθούν τρόποι για την ανοικοδόμηση προς την βελτιώση ζωής  από τη καθαρή βιομηχανία, χωρίς χημικές ουσίες και όταν είδα τα μέρη που έχουμε περάσει, νομίζω ότι ο τουρισμός θα έχει μέλλον σε αυτή τη μεγάλη χώρα, η οποία έχει διατηρήσει όλα τα μέρη ιδιαίτερα όμορφη παντού.» είπε η Michaela Faller

«Η πρώτη μου μεταφορά στη Ρουμανία ήταν το φθινόπωρο του 1992, όταν ο γιατρός Thomas Honeck με ζήτησε σαν οδηγό για φορτιγό και από τότε είχα πάει τουλάχιστον 20 φορές στην Ρουμανία. Κατά την περίοδο 1995-2000, είχα την αίσθηση ότι η χώρα σας είναι καλή κοινωνική και οικονομική οδός, αλλά μετά λίγα χρόνια είχα την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε προς όφελος του λάου. Για ποίο λόγος είναι δύσκολο να πω, μπορεί να είναι ο κράτος  ή άλλα κίνητρα, είναι δύσκολο να εκτιμηθούν αυτά τα πραγματα από τη Γερμανία. Το μόνο που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε είναι να βοηθήσουμε περισσότερο και είναι ωραίο ότι σε αυτή την περιοχή έχουμε την Gusti (Augusta Jumanca) η οποία μας εξασφαλίζει επαφές, πολλές νέες επαφές, όπου τα πράγματα μας είναι απαραίτητα και ευπρόσδεκτα. Στην αρχή πήραμε τη σύνδεση με τον Εργοστάσιο από το Săvineşti και τώρα συνεργάζομαστε με τον π. Munteanu, ακόμα και από το Săvineşti.

Είμαι συνταξιούχος και μου αφιερώνω μια μεγάλη μερίδα χρόνου για τη συγκεντρώση των βοηθημάτων από άλλες περιοχές, με τη μεταφορά τους με ένα φορτηγό, βοηθώντας τους να ταξινομηθούν και να συσκευασθούν, σε παλέτα. Η προετοιμασία μιας μεταφοράς συνεπάγεται ότι πολλοί εθελοντές που φροντίζουν να επιλέγουν, να ταξινομούν, να ασχολούνται, να καταγράφουν και να κατέχουν πολύ απαιτητικές λογιστικές καταστάσεις και οι οποίες, κατά τα 25 αυτά χρόνια, δεν έχουν παραμείνει στην εξουσία τους, αλλά η ψυχή τους παραμείνει το ίδιο.

Πιστεύω ότι θα ήταν ενδιαφέρον για τους δικαιούχους να γνωρίζουν πόσο πολύ ούσια και αγάπη μένει πίσω από κάθε μεταφορά.»  είπε ο Josef Schneider

«Ονομάζομαι Markus Albrecht και είμαι ενεργός  μέλος HfO από το 1994, όταν έκανα τον πρώτο δρόμο σαν οδήγος  ενός φορτηγού και νομίζω ότι ήμουν τουλάχιστον 15 φορές στη Ρουμανία, αλλά ήμουν και στη Μολδαβία και την Ουκρανία με τις δωρεές . Των προϊόντων που φέρουμε πιο συχνά είναι κουβέρτες για τα νοσοκομεία, στρώματα, ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, παιχνίδια, καροτσάκια, απορρυπαντικά, είδη τύπου Pampers και πολλά άλλα που εξακολουθούν να χρειάζονται. Αρχικά μεταφέραμε οκτώ φορτιγά και κατεβάσαμε σε πολλά ακόμα μέρη στη Ρουμανία. Θα προσπαθήσουμε στο μέλλον να βοηθήσουμε, να φέρουμε κουβέρτες για τα νοσοκομεία, αμαξίδια για άτομα με προβλήματα υγείας, αλλά πολλά από τα προϊόντα που τα φέρνουμε σήμερα διανέμεται στους πρόσφυγες . Θα συνεχίσουμε, επίσης, να παλέψουμε για να πάρουμε τα προϊόντα, σκεφτούμε άλλες στρατηγιές για να αυξηθεί ο αριθμός των ατομών για υποτροφία ή ακόμα και να το επεκτείνει στους ηλικιωμένους, αποφασίζουμε στις  συναντήσεις του οργανισμού μας φέτος την άνοιξη.» δήλωσε ο Markus Albrecht

«Είμαι ο Norbert Wisssler όλοι με ξέρουν ως Charly είναι μέλος του HfO από το 1995, όταν πήρα και τις εξετάσεις για να είμαι οδηγός  φορτηγού και ένας φίλος μου είπε ότι HfO κάνει ανθρωπιστική μεταφορά και  αναζητούν οδηγούς για τη Ρουμανία. Εντυπωσιάστηκα στην πρώτη μου μεταφορά για αυτή τη χώρα και για τους ανθρώπους , την κατάσταση από τα νοσοκομεία, τα σπίτια των ηλικιωμένων, τα νηπιαγωγεία και τα σχολεία. Εμείς , στη Γερμανία, είμαστε καλά και νομίζω ότι είναι καλά μας να βοηθήσουμε όσους έχουν δύσκολιες , ότι και σε μας μας βοηθήσαν όταν είχαμε δύσκολιες . Είμαι παντρεμένος, έχω μια ευτυχισμένη οικογένεια, μια γυναίκα και τα τρία παιδιά: ένα κορίτσι 15 χρονών, άλλο κορίτσι 13 χρονών και ένα αγόρι 10 χρονών.

Αν συγκρίνω τις πρώτες μου μεταφορές στη Ρουμανία από το 1995 και τώρα, θα μπορούσα να πω ότι βλέπουμε τις αλλαγές στη Δύση, τις μεγάλες βίλες, τους πολύ καλύτερους δρόμους, τους πολλούς σταθμούς του Peco, τα ακριβά και μοντέρνα αυτοκίνητα, ακόμη και στα νοσοκομεία η κατάσταση είναι πιο καλή. Δεν έχω συνοδεύσει την HfO κάθε χρόνο, αλλά κάθε δύο ή τρία χρόνια επανέρχομαι πάντα. Μέχρι αποκτήση του ευρωπαϊκό πρότυπο απέχει πολύ, αλλά ελπίζω να κάνω πολλούς δρόμους μέχρι τότε για να το βρω και στη Ρουμανία.» είπε ο Norbert Wisssler

“Το όνομά μου είναι Susi και για τους  φίλους και από το 1995 συνοδεύω τις ανθρωπιστικές μεταφορές του HfO για τη Ρουμανία και τη Μολδαβία. Έμαθα για το έργο της οργάνωσης από το γείτονά μου Beppo πραγματικά Josef Schneider, ο οποίος μου είπε ότι για την επίτευξη αυτών των λειτουργιών είναι απαραίτητη οδηγοί φορτηγού, και μπήκα με χαρά  στη διανομή βοήθειας στο εξωτερικό . Ξέρω τι με περιμένει, ήμουν πολύ έκπληκτος με τις πρώτες μεταφορές  το 1995, αλλά το κάνω με ενθουσιασμό και χαρά, γιατί όσους που δεν έρχονται στη Ρουμανία δεν μπορούν να ξέρούν τι είναι εκεί και να γνωρίσουν τα γεγονότα.

Φυσικά βλέπω πρόοδο, τουλάχιστον το βρήκα στο 5^ο Νηπιαγωγείο από την Piatra Neamt και στο Τμήμα Ογκολογίας του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Neamţ και στη συνέχεια είχα  την ικανοποίηση ότι μπόρεσα να συμμετάσχω. Αυτοί οι πρόοδοι σε κάνουν να συνεχίσεις , έρχομαι πάντα με αγάπη, βρίσκω πολλούς φίλους και μου αρέσει κάθε φορά που συναντώ με τους συνανθρώπους μου.» είπε Susi Braunsberger

«Για να βοηθήσει τον συνανθρώπο σου» είναι ένας τρόπος ζωής που εγκρίθηκε από τα μέλη των ανθρωπιστικών οργανώσεων «Hilfe für Osteuropa Todtnau – Seelscheid E.V.» από τη Γερμανία, που επιτελούν κοινωνικές  – φιλανθρωπίκες δραστηριοτήτες  εδώ και 25 χρόνια στην Ρουμανία. Είναι ένα ζωντανό παράδειγμα για την ανθρωπότητα.

Brindusa Dediu

Μετάφραση : Anca Elena Aftode